شعر زیبای استاد شعبان امیدیان در وصف حوض خون

 حوض خون

به حوض خون شهرم، عاشقانه
دمیده لاله هایی جاودانه

حماسه دارد این شهر خدایی
فروغ مادرانش، کبریایی

کتاب حوض خون، آکنده از نور
و مهر مادران تابان و پرشور

کنون از خاطرات مادرانم
چه تابنده شده روح و روانم

که تقریظ کتاب خاطر عشق
مزین شد به مهر رهبر عشق

که حوض خون نموداری ز تقواست
صداقت نامه ای از خون دلهاست

خوشا آن بانوان مهرپرور
کمر بستند چو مردان دلاور

و در آن روزگار سخت و جان سوز
در آن آوردگاه عافیت سوز

به بنیاد حماسه نظم دادند
به سرها افسرگوهر نهادند

به تقویم زمان با عشق و عزت
نوشتند درس مانای شهامت

نشستند در کنار حوض ایثار
و خواندند مویه هایی تلخ و غمبار

و شستند رخت خونین شهیدان
به عشق و افتخار نام ایران

کنار حوض خون، با چشم خون بار
سرودند شعر ناب عشق و ایثار

شنیدم مادری آیینه طینت
ز جمع بانوان پاک سیرت

بگفت از حوض خون یک داستانی
که دارد جلوه ای پر از معانی

بگفتا دیدم انگشتی گهربار
کنار رخت یک سردار ایثار

شدم محزون آن انگشت بی جان
تمام مادران، نالان و گریان

یکی می گفت از سرو رشیدش
یکی می گفت از وصف امیدش

یکی گفت این شهید آیینه دار ست
چو عباس سقای روزگار ست

خوشا ایمان آن انگشت بی دست
که در طبعش هزاران مثنوی هست

کنون در خاک شهرم آرمیده
و از عطرش شقایق ها دمیده

به شهر من شکوه عشق و ایمان
همیشه می تراود همچو باران

دوکوهه یادمان مهرجاوید
نماد سبز ایثار ست و توحید

و کرخه پادگان رادمردی
تجلی گاه هر آزادمردی

خوشا رزمندگان آستانش
شهیدان همیشه جاودانش

که با خون وجود خود به دامن
نوشتند زنده بادا نام میهن،

” شعبان امیدیان شهاوند “